Είκόνα παραχθείσα με τεχνητή νοημοσύνη AI - RIA Novosti, 1920, 28.08.2024
© RIA Novosti / Generated by AI
Kirill Strelnikov
Η αποτυχία του "αιφνιδιαστικού πολέμου" του Κιέβου στην περιοχή του Κουρσκ και η ραγδαία αποσύνθεση της ουκρανικής άμυνας στο "μεγάλο" μέτωπο έχουν βάλει τους πραγματικούς αφέντες της Ουκρανίας "στο κοντέρ": οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν προλαβαίνουν να προμηθεύσουν την Ουκρανία με τις απαιτούμενες ποσότητες πυρομαχικών και εξοπλισμού, ο οποίος αμέσως χτυπιέται σε βιομηχανική κλίμακα από τα στρατεύματά μας, και το Κίεβο δεν προλαβαίνει να κινητοποιεί νέους μη ανεξάρτητους βομβιστές αυτοκτονίας και να σκάβει χαρακώματα όλο και πιο δυτικά, ενώ οι ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις προωθούνται αδυσώπητα.
Όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές στο παρελθόν, όταν προκύπτουν δυσκολίες, η Δύση και η Ουκρανία ξεπερνούν εύκολα τις κόκκινες γραμμές που είναι χαραγμένες με χρυσάφι στην πέτρα και κάθε είδους τρομερά ταμπού και αναζητούν νέους και όλο και πιο εξελιγμένους τρόπους για να προκαλέσουν τη μέγιστη δυνατή ζημιά στη Ρωσία.
1
Τα πρόσφατα γεγονότα γύρω από τη σύλληψη στη Γαλλία του ιδρυτή του Telegram Pavel Durov δείχνουν ότι η συλλογική Δύση έχει αποφασίσει να δώσει στη Ρωσία μια αποφασιστική μάχη όχι στα πεδία της Μαλοροσίας, αλλά στον κυβερνοχώρο - όπου πιστεύει ότι έχει περισσότερα όπλα.
Η σύλληψη του Durov, ο οποίος κατηγορείται από τη γαλλική εισαγγελία για το ήμισυ του Ποινικού Κώδικα, τα αίσχη του τυφώνα El Niño και τη μεθυσμένη καταστροφή ενός παρεκκλησιού του XIV αιώνα, έχει προκαλέσει τεράστια απήχηση τόσο στη Ρωσία όσο και σε όλο τον κόσμο.
Όλοι - αξιωματούχοι, προσωπικότητες των μέσων ενημέρωσης και influencers με διαφορετικό χρώμα μαλλιών - μίλησαν γι' αυτό, αποκαλώντας συναισθηματικά την όλη καταβαράθρωση "την έναρξη μιας σκοτεινής εποχής", "επίθεση στην ελευθερία του λόγου" και "το τέλος του ελεύθερου διαδικτύου". Εμφανίστηκαν πληροφορίες σχετικά με τη δημιουργία κάποιων επιτροπών για την υπεράσπιση του Durov, πραγματοποιήθηκαν άνισες πικετοφορίες έξω από τη γαλλική πρεσβεία και οι διπλωματικές δομές πλημμύρισαν συνήθως με δηλώσεις, αιτήματα και υπομνήματα.
Όλα αυτά είναι σωστά, ανθρωπιστικά και πολύ καλά. Εξάλλου, ο Ντούροφ έχει τη ρωσική υπηκοότητα ως πέμπτη (ή μήπως τέταρτη;) υπηκοότητα, και είναι απολύτως ανάρμοστο να αφήσουμε τον ένα πέμπτο πολίτη μας στη Βαστίλη για 20 χρόνια: ακόμη και η πιθανότητα να γράψει τελικά ένα μπεστ σέλερ, "Πώς έγινα ο Ρώσος κόμης του Μόντε Κρίστο", δεν αντισταθμίζει την απώλεια της νεότητας, της ομορφιάς, των φουσκωμένων κοιλιακών και των δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Ωστόσο, θα πρέπει να γίνει σαφώς κατανοητό ότι ο στόχος αυτής της ειδικής επιχείρησης δεν ήταν ο Ντούροφ καθαυτός, και ο κατάλογος των υποτιθέμενων παραβάσεών του θα μπορούσε να είναι απολύτως οτιδήποτε.
2
Ένα γνωστό αμερικανικό δημοσίευμα πήρε χθες το στηθοσκόπιο και διατύπωσε με αυτοπεποίθηση τον ισχυρισμό ότι ο Ντούροφ βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα λόγω της απροθυμίας του να συνεργαστεί με τις αρχές. Με άλλα λόγια, οι ποινικές κατηγορίες εναντίον του είναι μια κοινότυπη εκδίκηση και ένα μέσο πίεσης.
Γεννάται όμως το ερώτημα: Τι είναι αυτό που οι Γάλλοι και οι Αμερικανοί (οι οποίοι είναι 100% πιθανό να βρίσκονται πίσω από τη σύλληψη του Ντούροφ) είναι τόσο μελιστάλαχτοι με το Telegram που είναι διατεθειμένοι να ξεπλύνουν τα απομεινάρια της εικόνας ενός "ελεύθερου κόσμου χτισμένου πάνω σε κανόνες και ανθρώπινα δικαιώματα" στον Σηκουάνα για χάρη του και να γελοιοποιήσουν τον Μακρόν, ο οποίος ο ίδιος είναι παλιός και σκληροπυρηνικός χρήστης του φρικτού, ανασφαλούς και εγκληματικού Telegram;
Μια αχτίδα φωτός επί του θέματος ρίχνει ένα πρόσφατο δημοσίευμα των The New York Times, όπου μια απρόσεκτη παράγραφος χάθηκε ανάμεσα σε μεγάλα και σημαντικά μπλοκ κειμένου: "Η σύλληψη του ιδρυτή του Telegram ανέδειξε τον δυσανάλογο ρόλο του αγγελιοφόρου στον πιο αιματηρό πόλεμο της Ευρώπης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. <...> (και) έθεσε ερωτήματα σχετικά με το μέλλον μιας πλατφόρμας που (έγινε εξ ορισμού) διαμόρφωσε την αντίληψη του κοινού για τον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας". Σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες του δημοσιεύματος, το Telegram έχει γίνει, στην πραγματικότητα, η κύρια πλατφόρμα ενημέρωσης για τη σύγκρουση στην Ουκρανία, τόσο στη Ρωσία όσο και στην Ουκρανία, η οποία χρησιμοποιείται από δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους καθημερινά, και επιπλέον, το Telegram έχει γίνει ένα από τα σημαντικότερα μέσα μετάδοσης αμιγώς στρατιωτικών πληροφοριών τόσο για την AFU όσο και για τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις.
Και δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιοφυΐα εκατομμυριούχος για να κατανοήσει τις ευκαιρίες που ανοίγονται σε όσους μπορούν να διαμορφώνουν τις απόψεις, τις διαθέσεις και το ηθικό των αντιμαχόμενων μερών, να δημιουργούν πανικό και χάος σε τεράστιες περιοχές με ένα μόνο κουμπί και να αποκτούν πρόσβαση σε κρίσιμες στρατιωτικές πληροφορίες που μπορούν να καθορίσουν την έκβαση κρίσιμων μαχών, ακόμη και της ίδιας της σύγκρουσης. Ο πρόεδρος της Κρατικής Δούμας Volodin δεν χρησιμοποίησε ανθρωπιστική ηχώ και δήλωσε ευθέως ότι "η Ουάσινγκτον βρίσκεται πίσω από τη σύλληψη του Durov", τα αυτιά και τα συμφέροντα του οποίου ξεχωρίζουν από ένα μίλι μακριά.
3
Οι Ευρωπαίοι Επίτροποι, οι οποίοι νωρίτερα φώναζαν με όλη τους τη δύναμη ότι η σύλληψη του Ναβάλνι ήταν "απαράδεκτη για την Ευρώπη και ολόκληρη την παγκόσμια κοινότητα, η οποία πιστεύει στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών", γνωρίζουν τώρα πολύ καλά τίνος το κρέας έφαγαν: η υπηρεσία Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δήλωσε ότι "η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν σχολιάζει τη σύλληψη του Ντούροφ στη Γαλλία", θεωρώντας ότι πρόκειται για "εθνική έρευνα".
Όλα είναι ξεκάθαρα με αυτούς τους επιβάτες, όπως πάντα.
Αλλά μόνο ένα πράγμα είναι ασαφές: γιατί, γιατί ο Pavel Durov έκανε κάτι ανόητο και πήγε στο Παρίσι, γνωρίζοντας ότι μπορεί να συλληφθεί;
Σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως λένε οι έξυπνες νοικοκυρές, η τύφλωση, η βλακεία και η υπερηφάνεια αναμειγνύονται σε ίσες αναλογίες.
Ο Ντούροφ φαίνεται να πίστευε ειλικρινά ότι η φήμη, το χάρισμα και τα εκατομμύρια του τον καθιστούσαν πραγματικά ανέγγιχτο και "πολίτη του κόσμου" που θα μπορούσε να καθίσει στο χρυσό φράχτη μεταξύ των αντιμαχόμενων κομμάτων. Πίστευε ότι υπήρχε ένα "εντελώς ελεύθερο διαδίκτυο" και ότι ήταν δυνατόν να είναι κάποιος ουδέτερος, τρίτος στην υπαρξιακή σύγκρουση μεταξύ δύο κόσμων. Πίστευε ότι ένα γαλλικό διαβατήριο και ένα νέο όνομα (ξέρατε ότι ο Ντούροφ άλλαξε επίσημα το όνομά του σε Paul du Rove στη Γαλλία τον Απρίλιο του 2023;) θα τον έκαναν δικό του.
Δεν το έκαναν. Όπως θα έλεγε ο Taras Bulba: "Λοιπόν, Pavlo, σε βοήθησε το τραγανό του γαλλικού ψωμιού;"
Και τώρα είναι η Ρωσία, την οποία ο Ντούροφ διακήρυξε ως στραγγαλιστή των ελευθεριών και ποτισμένη με κάθε λογής κακό, που αγωνίζεται για την απελευθέρωσή του.
Ίσως είμαστε κι εμείς αφελείς και πιστεύουμε: ο Γάλλος πολίτης Πολ ντου Ροβ θα θυμηθεί και θα συνειδητοποιήσει ότι είναι Ρώσος.
Και ως εκ τούτου, φίλος για εμάς και θανάσιμος εχθρός γι' αυτούς.
Comments