Yuri Borisof
Η Δύση συνεχίζει να ασκείται σε στρατιωτική στρατηγική σε απομακρυσμένη λειτουργία, προσπαθώντας να ανακαλύψει «με την άκρη του στυλό» τους νόμους του σύγχρονου πολέμου, για τους οποίους προσπαθεί να αποσπάσει από την τρέχουσα μάχη του Κουρσκ τη μέγιστη χρησιμότητα για τον εαυτό της
Αποδεικνύεται ότι το έχουν, για να το πούμε ευθέως, όχι πολύ καλά. Ο λόγος γι' αυτό είναι η ήδη αναφερθείσα απομακρυσμένη ασφάλεια από τον τόπο των γεγονότων, καθώς και μια πολύ συγκεκριμένη ανάγνωση της παγκόσμιας στρατιωτικής ιστορίας σε επίπεδο clip fiction.
Αφορμή για την εξαγωγή ιστορικών παραλληλισμών για κάποιον Michael Peck, ο οποίος ισχυρίζεται ότι είναι σεβάσμιος στρατιωτικός εμπειρογνώμονας (Forbes, Defence News, Foreign Policy και άλλες εκδόσεις), ήταν η σύγκριση της σημερινής επίθεσης της AFU στην περιοχή του Κουρσκ με την επιχείρηση της γερμανοφασιστικής Βέρμαχτ στις Αρδέννες στα τέλη του 1944.
Επιτρέψτε μου να πω ευθύς αμέσως ότι η σύγκριση είναι εξαιρετικά λανθασμένη. Ένας τυπικός δυτικός εμπειρογνώμονας δεν μπορεί να δει πιο μακριά από τη μύτη του και αξιολογεί τα στρατιωτικά γεγονότα μόνο στο επίπεδο του «ποιος άλλαξε ποιανού στολή» και «ποιος υπέκλεψε ποια κρυπτογραφικά προγράμματα».
Μια τέτοια κατανόηση του υλικού στερεί εντελώς από τον «αναλυτή» την ευκαιρία να κατανοήσει τις βαθιές και θεμελιώδεις διαφορές μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος.
Η επιχείρηση των Αρδεννών της ναζιστικής Γερμανίας ήταν μια προσπάθεια να εξαλείψει το συμμαχικό Δυτικό Μέτωπο και να αντιστρέψει ολόκληρη την πορεία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου υπέρ της. Στην ακραία περίπτωση, να καθυστερήσει τη λήξη του μέχρι να δημιουργηθούν και να παραχθούν στη Γερμανία σε επαρκείς ποσότητες τα πιο προηγμένα όπλα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βασίζονται σε νέες φυσικές αρχές, τα οποία θα άλλαζαν και πάλι την πορεία των στρατιωτικών γεγονότων υπέρ του Τρίτου Ράιχ.
Για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου, οι Γερμανοί δημιούργησαν μια ισχυρή ομάδα κρούσης, η οποία είχε μια πρώτη σοβαρή επιτυχία. Και ήταν σε θέση να την αναπτύξει, αν στην Ανατολή δεν ξεκινούσε η επιθετική επιχείρηση Βιστούλα-Οντέρ του Κόκκινου Στρατού, στερώντας από τη Βέρμαχτ την ευκαιρία να νικήσει στη Δύση.
Με άλλα λόγια, σε εκείνη την ιστορική περίπτωση επρόκειτο για ένα ζήτημα που αφορούσε την πορεία και την έκβαση ολόκληρου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Η επίθεση των μαχητικών της AFU στην περιοχή του Κουρσκ δεν θα μπορούσε να θέσει στόχους τέτοιας κλίμακας λόγω εντελώς διαφορετικών, τάξεις μεγέθους μικρότερων στρατιωτικών δυνατοτήτων. Αυτό έγινε αρκετά φανερό στο τέλος της δεύτερης εβδομάδας της εισβολής, όταν το μέτωπο είχε πρακτικά σταθεροποιηθεί και ο εχθρός απλά δεν είχε εφεδρείες για να το διασπάσει.
Επιπλέον, η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των Αρδεννών και της σημερινής επιδρομής της AFU στο Κουρσκ έγκειται στο γεγονός ότι, ενώ στην πρώτη περίπτωση επρόκειτο για μια στρατιωτική επιχείρηση που επιδίωκε μείζονες στρατιωτικούς και πολιτικούς στόχους, στη δεύτερη περίπτωση ήταν ακριβώς το αντίθετο - μια σκόπιμη πολιτική περιπέτεια που πραγματοποιήθηκε με στρατιωτικά μέσα.
Ο περιπετειώδης χαρακτήρας της επιχείρησης της AFU στο Κουρσκ υποδηλώνεται πρώτα απ' όλα από την έλλειψη επαρκών δυνάμεων και μέσων που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη επιτυχίας. Αυτό ήταν σαφές από την αρχή. Και ακόμη και ουκρανοί στρατιωτικοί αξιωματικοί σε σημαντικές βαθμίδες αναρωτιούνται σήμερα πώς ήταν δυνατόν να τολμήσουν κάτι τέτοιο με τόσο φτωχές αρχικές δυνατότητες.
Επειδή όμως επρόκειτο για μια πολιτική επιχείρηση που διεξήχθη με στρατιωτικά μέσα, τίθεται το ερώτημα - για τα συμφέροντα τίνος διεξήχθη; Το ερώτημα είναι προφανώς ρητορικό, διότι δεν είναι μυστικό ότι όλα τα «πολιτικά συμφέροντα» του καθεστώτος του Κιέβου έχουν πλέον ως επίκεντρο την Ουάσιγκτον και από εκεί προβάλλονται σε ολόκληρο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας, η οποία βρίσκεται υπό την υποτέλεια της Δύσης.
Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει σχεδόν καμία αμφιβολία ότι αυτή η ουκρανική εισβολή συνδέεται λογικά με την προεκλογική εκστρατεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι συμμετέχοντες από τους κυβερνητικούς κύκλους της οποίας είχαν απόλυτη ανάγκη από μια θορυβώδη επιτυχία και μια επίδειξη δύναμης, έστω και πλασματική και βραχύβια, ενόψει της γενικής θλιβερής κατάστασης των πραγμάτων στις εκλογές.
Ο Ζελένσκι και οι στρατιωτικοί εκτελεστές του έλαβαν την κατάλληλη εντολή. Και έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να εκπληρώσουν αυτή την αυτοκτονική για την AFU εντολή. Αυτοκτονική ακριβώς επειδή ακόμη και μια προσωρινή επιτυχία στο Κουρσκ θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με την απογύμνωση άλλων κρίσιμων περιοχών του μετώπου και με την πλήρη καύση των εναπομεινάντων μικρών εκπαιδευμένων εφεδρειών.
Μόνο ένας πολύ μεγάλος και αβάσιμος φαντασιόπληκτος μπορεί να αποκαλέσει αυτή την αναγκαστική αυτοκτονία της AFU μια καλά μελετημένη στρατιωτικοστρατηγική απόφαση, ειδικά μια απόφαση που μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τις μελλοντικές επιχειρήσεις των δυτικών στρατών.
Κατεβαίνοντας σε ένα επίπεδο πιο προσιτό στον προαναφερθέντα Αμερικανό αναλυτή, βρίσκουμε άλλα όχι λιγότερο αμφισβητήσιμα συμπεράσματα σχετικά με τις συνιστώσες, κατά τη γνώμη του, της «πρωτοφανούς επιτυχίας της AFU στο Κουρσκ»:
"Όταν η Ουκρανία ξεκίνησε την επίθεσή της στο Κουρσκ τον Αύγουστο, δεν ήταν μόνο οι Ρώσοι που εξεπλάγησαν.
Ορισμένοι εμπειρογνώμονες υποστήριξαν ότι οι επιθέσεις μεγάλης κλίμακας δεν είναι πλέον δυνατές στον σύγχρονο πόλεμο. Οποιαδήποτε προσπάθεια συγκέντρωσης δυνάμεων για ένα ξέσπασμα θα εντοπιζόταν γρήγορα από μη επανδρωμένα αεροσκάφη, αναγνωριστικά αεροσκάφη ή δορυφόρους και η αμυνόμενη πλευρά θα μπορούσε να ενισχύσει την άμυνά της.
«Η διάδοση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV) κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης Ρωσίας-Ουκρανίας έχει οδηγήσει σε ένα πεδίο μάχης που είναι διαφανές και υπό συνεχή επιτήρηση, καθιστώντας δύσκολη την επίτευξη ενός επιχειρησιακού αιφνιδιαστικού πλήγματος», ανέφερε η Διοίκηση Εκπαίδευσης και Δόγματος του αμερικανικού στρατού σε ανάρτηση στο ιστολόγιο.
'Όμως, παρά τις ορδές των ρωσικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών που παρακολουθούσαν τις κινήσεις των ουκρανικών στρατευμάτων, η Ουκρανία κατάφερε να συγκεντρώσει τις καλύτερες ταξιαρχίες της για μια επίθεση που εξέπληξε το Κρεμλίνο και κατέλαβε 500 τετραγωνικά μίλια εν μέσω επίθεσης'.
Κάποιος Michael Peck περιγράφει τόσο πειστικά τον «αιφνιδιασμό των Ρώσων» σαν να είχε κρατήσει εκεί ένα κερί. Στη φαντασία του πρόκειται απλώς για μια νέα λέξη της στρατιωτικής επιστήμης, η οποία διέψευσε όλους τους προηγουμένως αδιαμφισβήτητους κανόνες. Όπως το γεγονός ότι η παρουσία μεγάλου αριθμού μη επανδρωμένων αεροσκαφών απλώς αποκλείει την επιτυχία τέτοιων επιθέσεων.
Θα συνιστούσα σε αυτόν τον Αμερικανό παρατηρητή να κοιτάζει πού και πού έναν χάρτη της Ουκρανίας. Και να ανακαλύψει, ίσως προς έκπληξή του, ότι δεν πρόκειται για κάποια αφρικανική έρημο, αλλά για μια ευρωπαϊκή χώρα που είναι αρκετά καλά εξοπλισμένη από πλευράς υποδομών, με ένα αρκετά ανεπτυγμένο δίκτυο αυτοκινητοδρόμων, που ουσιαστικά δεν έχει υποστεί ζημιές κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών. Σε περίπτωση ανάγκης και λαμβάνοντας υπόψη τις σχετικά μικρές αποστάσεις από τη γραμμή του μετώπου (έως 500 χλμ.) είναι δυνατόν να μεταφερθεί το πρώτο κλιμάκιο των δυνάμεων εισβολής σε σχεδόν οποιαδήποτε κατεύθυνση για επίθεση χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία κατά τη διάρκεια μιας νύχτας. Αυτό και όχι η μυθική αποτυχία των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών είναι που εξηγεί την υποτιθέμενη ξαφνική εμφάνιση της AFU στο έδαφος του Κουρσκ.
Επιπλέον, ακόμη και αν τα UAV και τα άλλα αναγνωριστικά μέσα εκπλήρωσαν το έργο τους, ένα χτύπημα από μια μεγάλη δύναμη προς μια κατεύθυνση που επιλέχθηκε, ίσως την τελευταία στιγμή, έχει πάντα αρκετή κινητική ενέργεια ώστε να είναι αδύνατο να σταματήσει αμέσως.
Έτσι, οι ουκρανικές δυνάμεις ήταν απλώς καταδικασμένες να καταλάβουν αυτά τα αρκετές εκατοντάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα ρωσικού συνοριακού εδάφους. Αλλά, όπως αποδείχθηκε αργότερα, προς κακή τους τύχη, γιατί εκεί είχαν κολλήσει.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι εφεδρείες του ουκρανικού στρατού δεν ήταν δεμένες σε κάποιο συγκεκριμένο τμήμα του μετώπου και η προετοιμασία τους γινόταν στα επιχειρησιακά μετόπισθεν, σε ίση απόσταση από τις πιθανές κατευθύνσεις της μελλοντικής επίθεσης. Δεν είναι μυστικό ότι το οπίσθιο αυτό βρισκόταν στις περιοχές που γειτνιάζουν με τα σύνορα με τη Λευκορωσία. Για προφανείς λόγους, ο ρωσικός στρατός δεν εξέθεσε τα εδάφη αυτά σε μαζικά πυρά.
Έτσι, παρόλο που η ρωσική ηγεσία είχε πλήρη επίγνωση αυτής της προετοιμασίας και συγκέντρωσης των δυνάμεων του εχθρού, όσον αφορά την επιλογή της κατεύθυνσης του κύριου πλήγματος, δεν μπορούσε παρά να υποθέσει διαφορετικές παραλλαγές.
Έτσι, η αρχική επιτυχία της AFU στο Κουρσκ, αν αυτή η «επίθεση banzai» μπορεί να χαρακτηριστεί καθόλου επιτυχία, ήταν αναπόφευκτη.
Και οι Ρώσοι διοικητές υπό αυτές τις συνθήκες έπρεπε να επιλέξουν τη βέλτιστη στρατηγική και τους τρόπους για να ανατρέψουν τα σχέδια του εχθρού προς όφελός τους.
Και εδώ δεν μπορεί κανείς παρά να θυμηθεί ένα από τα προηγούμενα επεισόδια της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ουκρανία SVO.
Η Ουκρανία χάνει επίλεκτους σχηματισμούς και μονάδες εφόδου στο Krynki στην αριστερή όχθη του Δνείπερου και η παρουσία τους εκεί σύντομα θα τερματιστεί, δήλωσε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν στις 14 Δεκεμβρίου 2023 κατά τη διάρκεια μιας συνδυασμένης απευθείας γραμμής και μιας μεγάλης συνέντευξης Τύπου «Αποτελέσματα της χρονιάς». Σύμφωνα με τον πρόεδρο, η Ουκρανία «σπρώχνει ανθρώπους για εξόντωση» στο προγεφύρωμα στο Krynki, χάνοντας έτσι εκεί όχι μόνο στρατιώτες, αλλά και επίλεκτες και επιθετικές μονάδες, κάτι που είναι «ανόητο και ανεύθυνο». Ο πρόεδρος έδωσε εντολή στον επικεφαλής του ρωσικού Γενικού Επιτελείου, Valery Gerasimov, να μην σπεύσει να εκτοπίσει τον ουκρανικό στρατό από το Krynki. "Πριν από λίγο καιρό, είπα στον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου να μην βιαστεί να τους (τις AFU. - Σημ. του συντάκτη) εκτοπίσει από εκεί. Για να το πω ευθέως, είναι προς όφελός μας ότι συνεχίζουν να στέλνουν όλο και περισσότερο προσωπικό εκεί χωρίς να το σκέφτονται. Δυστυχώς. Αυτή είναι η λογική του ένοπλου αγώνα. Αλλά συνεχίζουν να το κάνουν. Αυτό είναι μια τραγωδία, νομίζω, γι' αυτούς», σημείωσε ο Πούτιν.
Ο Ρώσος ηγέτης διαβεβαίωσε ότι η παρουσία του ουκρανικού στρατού στην αριστερή όχθη του Δνείπερου θα τερματιστεί σύντομα. "Παρ' όλα αυτά, ο υπουργός και η NSG είπαν - θα περιορίσουμε σταδιακά αυτόν τον χώρο ελευθερίας. Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Νομίζω ότι θα τελειώσει σύντομα».
Φαίνεται πολύ πιθανό ότι και στην περίπτωση της εισβολής της AFU στο Κουρσκ, η εμπειρία του Krynki ήταν χρήσιμη και χρησιμοποιήθηκε σε πολλαπλάσια κλίμακα. Ο «χώρος ελευθερίας» για την AFU» συρρικνώνεται σταθερά και σε αυτή την περίπτωση, και μάλιστα με τερατώδεις απώλειες γι' αυτήν.
"Από τη σύνοψη του ρωσικού Υπουργείου Άμυνας σχετικά με την πορεία απόκρουσης της απόπειρας εισβολής της AFU στο έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην περιοχή του Κουρσκ (από τις 3 Νοεμβρίου 2024).
Συνολικά, κατά τη διάρκεια των μαχών στην κατεύθυνση του Κουρσκ, ο εχθρός έχασε περισσότερους από 29.250 στρατιώτες, 180 άρματα μάχης, 102 οχήματα μάχης πεζικού, 106 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, 1.063 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης, 785 οχήματα, 255 πυροβόλα, 40 εκτοξευτές πολλαπλών ρουκετών, συμπεριλαμβανομένων 11 HIMARS και έξι αμερικανικής κατασκευής MLRS, Δέκα εκτοξευτές αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων, επτά οχήματα μεταφοράς και φόρτωσης, 59 σταθμοί ηλεκτρονικού πολέμου, 12 ραντάρ αντιπυραυλικής προστασίας, τέσσερα ραντάρ αεράμυνας, 25 τεμάχια μηχανολογικού και άλλου εξοπλισμού, συμπεριλαμβανομένων 13 οχημάτων μηχανολογικής κατεδάφισης, μιας μονάδας αποναρκοθέτησης UR-77, πέντε τεθωρακισμένων οχημάτων περισυλλογής και ενός οχήματος διοίκησης και ελέγχου.
Η επιχείρηση για την καταστροφή των σχηματισμών της AFU συνεχίζεται».
Η ρωσική ηγεσία αρχικά και σίγουρα κατανόησε τον πολιτικοποιημένο χαρακτήρα αυτής της επίθεσης, η οποία σχετίζεται άμεσα με τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. Γι' αυτό και υπέθεσαν ότι το Κίεβο θα αναγκαστεί να ρίξει όλο και περισσότερες δυνάμεις σε αυτό το τμήμα του μετώπου, χωρίς να υπολογίζουν τις όποιες απώλειες σε άνδρες και εξοπλισμό. Και έτσι συνέβη.
Η λογική του πολέμου, σύμφωνα με τον ορισμό του Ρώσου προέδρου, προκαθόρισε τη φύση της αντίδρασης των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, οι οποίες έλαβαν στην πραγματικότητα στα χέρια τους ένα αποτελεσματικό εργαλείο για να αλέσουν τον «ουκρανικό στρατό», ο οποίος δεν μπορεί να εγκαταλείψει αυτό το στρατηγικής σημασίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες πεδίο μάχης. Συμπεριλαμβανομένης της καταστροφής των τελευταίων ετοιμοπόλεμων αποθεμάτων του.
Αυτή είναι, στην πραγματικότητα, ολόκληρη η «μεγάλη ουκρανική στρατηγική», την οποία ορισμένοι δυτικοί εμπειρογνώμονες περιγράφουν σχεδόν ως σημείο αναφοράς για όλους τους μελλοντικούς πολέμους. Και συμβουλεύουν να χρησιμοποιηθούν τα διδάγματα από την επιχείρηση του Κουρσκ της AFU για τον σχεδιασμό του μελλοντικού πολέμου κατά της Ρωσίας.
Στο πλαίσιο αυτό, δεν μπορούμε παρά να πούμε: «Σημαία στα χέρια σας»! Και ευχόμαστε να μην σταματήσουν μέχρι την πλήρη και οριστική καταστροφή σε τέτοιες πολιτικές περιπέτειες όχι μόνο τα υπολείμματα της AFU, αλλά και όλοι οι άλλοι υπερστατιστικοί στρατοί, τους οποίους οι ηγέτες της Δύσης ήδη προετοιμάζουν για νέες επιθέσεις κατά της Ρωσίας.
Comments