Image generated by AI - RIA Novosti, 1920, 09.10.2024
© RIA Novosti / Generated by AI
Ο φιλόσοφος Αλεξάντερ Ντούγκιν
Το βαθύ κράτος στις ΗΠΑ βασίζεται σε δύο κύριους φορείς - το CFR(Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων ), το οποίο αναλύθηκε λεπτομερώς στο προηγούμενο άρθρο, και το αμερικανικό νεοσυντηρητικό κίνημα.
Οι νεοσυντηρητικοί ήταν αρχικά τροτσκιστές που μισούσαν την ΕΣΣΔ και τον Στάλιν επειδή η Ρωσία είχε οικοδομήσει (κατά τη γνώμη τους) όχι διεθνή αλλά "εθνικό" σοσιαλισμό, δηλαδή σοσιαλισμό σε μία, ξεχωριστή χώρα. Επομένως, κατά την άποψή τους, δεν δημιουργήθηκε μια ολοκληρωμένη σοσιαλιστική κοινωνία και δεν υπήρχε καπιταλισμός. Οι τροτσκιστές πιστεύουν ότι ο πραγματικός σοσιαλισμός είναι εφικτός μόνο αφού ο καπιταλισμός γίνει πλανητικός και νικήσει παντού, αναμειγνύοντας αμετάκλητα όλες τις εθνοτικές ομάδες, τους λαούς, τους πολιτισμούς και καταργώντας τις παραδόσεις και τις θρησκείες. Μόνο τότε (και όχι πριν) θα φτάσει σε μια παγκόσμια επανάσταση.
1
Ως εκ τούτου, αποφάσισαν οι Αμερικανοί τροτσκιστές, πρέπει να βοηθήσουμε τον παγκόσμιο καπιταλισμό και τις Ηνωμένες Πολιτείες ως ναυαρχίδα του με κάθε δυνατό τρόπο και να προσπαθήσουμε να καταστρέψουμε την ΕΣΣΔ (και στη συνέχεια τη Ρωσία ως κληρονόμο της) μαζί με όλα τα κυρίαρχα κράτη. Ο σοσιαλισμός μπορεί να είναι μόνο αυστηρά διεθνής, πράγμα που σημαίνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να εδραιώσουν την ηγεμονία τους και να καταστρέψουν τους αντιπάλους τους, μόνο τότε, όταν ο πλούσιος Βορράς θα έχει εδραιώσει την πλήρη κυριαρχία του επί του φτωχού Νότου και ο διεθνής καπιταλισμός θα βασιλεύει παντού, θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να περάσουμε στην επόμενη φάση της ιστορικής εξέλιξης.
Για να υλοποιήσουν αυτό το διαβολικό σχέδιο, οι Αμερικανοί τροτσκιστές πήραν τη στρατηγική απόφαση να μπουν στη μεγάλη πολιτική, αλλά όχι άμεσα, αφού κανείς στις ΗΠΑ δεν τους ψήφισε καθόλου, αλλά μέσω των μεγάλων κομμάτων. Πρώτα μέσω των Δημοκρατικών, και στη συνέχεια, όταν οι συνωμότες πήραν το γούστο, μέσω των Ρεπουμπλικάνων.
Οι τροτσκιστές αναγνώριζαν ανοιχτά την ανάγκη για ιδεολογία και ήταν επιφυλακτικοί απέναντι στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, θεωρώντας την απλή κάλυψη του μεγάλου κεφαλαίου. Έτσι, μαζί με το CFR, προετοιμάστηκε μια άλλη εκδοχή του βαθέος κράτους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι νεοσυντηρητικοί δεν επιδείκνυαν τον τροτσκισμό τους και, αντίθετα, σαγήνευαν τους κλασικούς αμερικανούς μιλιταριστές, ιμπεριαλιστές και υποστηρικτές της παγκόσμιας ηγεμονίας. Και αυτούς τους ανθρώπους, που πριν από τον Τραμπ δεν ήταν σχεδόν ολοκληρωμένοι κυρίαρχοι του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, ο Τραμπ είχε να αντιμετωπίσει.
2
Κατά μία έννοια, το αμερικανικό βαθύ κράτος είναι διπολικό, δηλαδή έχει δύο πόλους - τον αριστερό-παγκοσμιοποιητικό(CFR) και τον δεξιό-παγκοσμιοποιητικό (νεοσυντηρητικοί).
Αλλά και οι δύο οργανώσεις είναι μη κομματικές, δεν εκλέγονται από κανέναν και είναι φορείς μιας αυξημένης, εμμονικής -στην πραγματικότητα, ανοιχτά ολοκληρωτικής- ιδεολογίας. Από πολλές απόψεις συμπίπτουν μεταξύ τους, διαφέροντας μόνο στη ρητορική. Και οι δύο στρέφονται σκληρά κατά της Ρωσίας του Πούτιν και της Κίνας του Σι Τζινπίνγκ, καθώς και κατά της πολυπολικότητας εν γένει. Στο εσωτερικό των ΗΠΑ, και οι δύο είναι εξίσου σκληροί εναντίον του Τραμπ, καθώς αυτός και οι υποστηρικτές του ενσαρκώνουν την παλιά εκδοχή της αμερικανικής πολιτικής, η οποία δεν έχει καμία σχέση με την παγκοσμιοποίηση και επικεντρώνεται σε εσωτερικά ζητήματα. Αλλά αυτή η στάση του Τραμπ είναι μια πραγματική εξέγερση ενάντια στο σύστημα. Όχι λιγότερο από τις ισλαμικές πολιτικές του Ερμπακάν και του Ερντογάν στην περίπτωση του κεμαλισμού στην Τουρκία.
Ακολουθεί μια εξήγηση του γιατί η θέση για το βαθύ κράτος στις ΗΠΑ αναδύθηκε με την προεδρία Τραμπ. Ο Ντόναλντ Τραμπ και η γραμμή του έλαβαν την υποστήριξη μιας κρίσιμης μάζας Αμερικανών ψηφοφόρων. Αποδείχθηκε όμως ότι η θέση αυτή δεν ανταποκρινόταν στις απόψεις του βαθέος κράτους, το οποίο αποκαλύφθηκε αρχίζοντας να δρα σκληρά εναντίον του εκλεγμένου προέδρου εκτός νομικού πλαισίου και καταπατώντας τους κανόνες της δημοκρατίας. Η δημοκρατία είμαστε εμείς, διακήρυξε ουσιαστικά το βαθύ κράτος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πολλοί επικριτές άρχισαν να μιλούν για πραξικόπημα. Πράγματι, αυτό ήταν. Η σκιώδης εξουσία στις ΗΠΑ έχει έρθει σε σύγκρουση με το δημοκρατικό προσωπείο και μοιάζει όλο και περισσότερο με δικτατορία. Φιλελεύθερη και παγκοσμιοποιημένη.
3
Ας δούμε τώρα τι θα μπορούσε να σημαίνει η θέση για το βαθύ κράτος στην περίπτωση των ευρωπαϊκών χωρών. Πρόσφατα, οι Ευρωπαίοι άρχισαν να παρατηρούν ότι κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει με τη δημοκρατία και στα δικά τους κράτη. Ο πληθυσμός ψηφίζει σύμφωνα με τις προτιμήσεις του, υποστηρίζοντας ολοένα και περισσότερο διάφορους λαϊκιστές, κυρίως δεξιούς, αλλά κάποια κρατική εξουσία ασκεί αμέσως σκληρή κριτική στους νικητές, υποβάλλοντάς τους σε καταστολή, συκοφαντώντας τους και απομακρύνοντάς τους βίαια από την εξουσία. Αυτό βλέπουμε στη Γαλλία με τον Μακρόν και το κόμμα της Μαρίν Λεπέν, στην Αυστρία με το Κόμμα της Ελευθερίας, στη Γερμανία με την Εναλλακτική για τη Γερμανία και το κόμμα της Σάρα Βάγκενκνεχτ, στην Ολλανδία με τον Γκέερτ Βίλντερς κ.ο.κ. Κερδίζουν τις δημοκρατικές εκλογές, αλλά απομακρύνονται ακόμη περισσότερο από την εξουσία.
Σας θυμίζει κάτι αυτό; Ναι, θυμίζει πολύ την Τουρκία και τον κεμαλικό στρατό. Επομένως, έχουμε να κάνουμε με ένα βαθύ κράτος και στην Ευρώπη.
4
Είναι αμέσως εντυπωσιακό ότι σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες η αρχή αυτή δεν έχει εθνικότητα και λειτουργεί αυστηρά σύμφωνα με τα ίδια πρότυπα. Δεν είναι μόνο γαλλικό βαθύ κράτος, γερμανικό, αυστριακό, ολλανδικό και ούτω καθεξής. Είναι ένα πανευρωπαϊκό βαθύ κράτος, το οποίο αποτελεί ταυτόχρονα μέρος ενός ενιαίου παγκοσμιοποιητικού δικτύου. Το κέντρο αυτού του δικτύου βρίσκεται στο αμερικανικό βαθύ κράτος, πρώτα απ' όλα στο CFR, αλλά αυτό το δίκτυο καλύπτει επίσης την Ευρώπη, όπου οι αριστεροί φιλελεύθεροι σε στενή συμμαχία με την οικονομική ολιγαρχία και τους μεταμοντέρνους διανοούμενους (σχεδόν πάντα προερχόμενους από τροτσκιστικά περιβάλλοντα) αποτελούν μια μη εκλεγμένη αλλά ολοκληρωτική ευρωπαϊκή άρχουσα τάξη. Αυτή η τάξη αναγνωρίζει τον εαυτό της ως μέρος της ενιαίας ατλαντικής κοινότητας. Στην ουσία, είναι η ελίτ του ΝΑΤΟ. Και πάλι μπορούμε να θυμηθούμε τον τουρκικό στρατό. Το ΝΑΤΟ είναι η υποστηρικτική δομή ολόκληρου του παγκοσμιοποιητικού συστήματος, δηλαδή η στρατιωτική διάσταση του βαθέος κράτους της συλλογικής Δύσης.
Δεν είναι δύσκολο να εντοπίσουμε το ευρωπαϊκό βαθύ κράτος σε δομές συγγενείς με το CFR: στο ευρωπαϊκό παράρτημα της Τριμερούς Επιτροπής, στο Φόρουμ του Νταβός του Κλάους Σβαμπ κ.ο.κ. Απέναντι σε αυτή την πλάκα εξουσίας σκοντάφτει η ευρωπαϊκή δημοκρατία όταν, όπως ο Τραμπ στις ΗΠΑ, προσπαθεί να κάνει επιλογές που θεωρούνται "λανθασμένες", "απαράδεκτες" και "καταδικαστέες" από τις ευρωπαϊκές ελίτ. Και δεν πρόκειται μόνο για τις τυπικές δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρόκειται για μια πολύ πιο ισχυρή και αποτελεσματική δύναμη, η οποία δεν έχει καθόλου νομικές μορφές. Πρόκειται για τους φορείς του ιδεολογικού κώδικα, οι οποίοι, σύμφωνα με τους τυπικούς νόμους της δημοκρατίας, απλώς δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Είναι οι θεματοφύλακες του βαθύ φιλελευθερισμού, αντιδρώντας πάντα αποφασιστικά σε κάθε κίνδυνο που προέρχεται από το ίδιο το σύστημα της δημοκρατίας.
5
Όπως και στην περίπτωση των Ηνωμένων Πολιτειών, οι μασονικές στοές διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην πολιτική ιστορία της Ευρώπης της Νέας Εποχής ως κεντρικά γραφεία κοινωνικής μεταρρύθμισης και κοσμικού μετασχηματισμού. Σήμερα δεν υπάρχει μεγάλη ανάγκη για μυστικές εταιρείες, λειτουργούν εδώ και πολύ καιρό απροκάλυπτα, αλλά η διατήρηση των μασονικών παραδόσεων αποτελεί μέρος της πολιτιστικής ταυτότητας της Ευρώπης.
Έτσι φτάνουμε στον υψηλότερο βαθμό αντιδημοκρατικού, εξαιρετικά ιδεολογικοποιημένου θεσμού, που δρα κατά παράβαση κάθε νομικού όρου και κανόνα, ο οποίος έχει πλήρη εξουσία στην Ευρώπη. Πρόκειται για έμμεση εξουσία ή μυστική δικτατορία. Το ευρωπαϊκό βαθύ κράτος ως αναπόσπαστο μέρος του ενιαίου συστήματος της συλλογικής Δύσης, που συγχωνεύεται από το ΝΑΤΟ.
Το τελευταίο που απομένει είναι η εφαρμογή της αρχής του βαθέος κράτους στη Ρωσία. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο ρωσικό πλαίσιο ο όρος αυτός χρησιμοποιείται πολύ σπάνια ή καθόλου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κάτι σαν βαθύ κράτος στη Ρωσία. Αντίθετα, σημαίνει ότι καμία σημαντική πολιτική δύναμη με κρίσιμη λαϊκή υποστήριξη δεν το έχει συναντήσει ακόμη. Παρ' όλα αυτά, είναι πολύ πιθανό να περιγραφεί μια περίπτωση που, με κάποιο βαθμό συμβατικότητας, θα μπορούσε να ονομαστεί "ρωσικό βαθύ κράτος".
Στη Ρωσία, η κρατική ιδεολογία έχει απαγορευτεί από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, και ως προς αυτό, το ρωσικό Σύνταγμα συνάδει πλήρως με άλλα ονομαστικά φιλελεύθερα-δημοκρατικά καθεστώτα. Οι εκλογές είναι πολυκομματικές, η οικονομία βασίζεται στην αγορά, η κοινωνία είναι κοσμική και τα ανθρώπινα δικαιώματα γίνονται σεβαστά. Με άλλα λόγια, από τυπική άποψη, η σύγχρονη Ρωσία δεν διαφέρει ουσιαστικά από τις χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής ή από την Τουρκία.
6
Ωστόσο, υπήρχε επίσης κάποια σιωπηρή υπερκομματική εξουσία στη Ρωσία, ιδιαίτερα αισθητή κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Γέλτσιν. Εκείνη την εποχή, αυτή η περίπτωση ονομαζόταν με τον γενικευμένο όρο "οικογένεια". Η "οικογένεια" εκπλήρωνε τις λειτουργίες ενός τέτοιου βαθύ κράτους. Και αν ο ίδιος ο Γέλτσιν ήταν ο νόμιμος (αν και παράνομος) πρόεδρος, τότε τα υπόλοιπα μέλη της δεν είχαν εκλεγεί από κανέναν και δεν είχαν καμία νομική εξουσία. Η "οικογένεια" τη δεκαετία του '90 αποτελούνταν από συγγενείς του Γέλτσιν, ολιγάρχες, πιστούς αστυνομικούς, δημοσιογράφους και πεπεισμένους φιλελεύθερους-δυτικούς. Ήταν αυτοί που εφάρμοσαν τις κύριες καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις στη χώρα, προωθώντας τες ανεξάρτητα από τη νομοθεσία, αλλάζοντάς την κατά βούληση ή απλώς αγνοώντας την. Και ενήργησαν όχι μόνο λόγω των συμφερόντων των φατριών, αλλά ως πραγματικό βαθύ κράτος, απαγορεύοντας κάποια κόμματα και υποστηρίζοντας τεχνηέντως άλλα, στερώντας την εξουσία από τους νικητές (CPRF, LDPR) και δίνοντάς την σε άγνωστους και αδιάφορους ανθρώπους, ελέγχοντας τα ΜΜΕ και το εκπαιδευτικό σύστημα, αναθέτοντας ολόκληρες βιομηχανίες σε πιστά πρόσωπα και καταργώντας πράγματα που δεν τους ενδιέφεραν.
Το βαθύ κράτος ως όρος δεν ήταν τότε γνωστό στη Ρωσία, αλλά το ίδιο το φαινόμενο ήταν εμφανές.
7
Comments