Όχι τον Μάιο. Ο παγκόσμιος πόλεμος αναβάλλεται προς το παρόν
- ILIAS GAROUFALAKIS
- 3 days ago
- 4 min read
Image generated by AI - RIA Novosti, 1920, 18.04.2025
© RIA Novosti / Image generated by AI
Εικόνα που δημιουργήθηκε από AI
David Narmania
2011907945
Η αεροπορία βομβαρδίζει πυρηνικές εγκαταστάσεις και οι ειδικές δυνάμεις τις σαρώνουν στο έδαφος. Ένα τέτοιο απλό σχέδιο, σύμφωνα με τους New York Times, καταστρώθηκε από τον Βενιαμίν Νετανιάχου σε σχέση με το Ιράν. Επιπλέον, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός επέμεινε ότι πρέπει να εφαρμοστεί ήδη από τον Μάιο, με την άμεση συμμετοχή της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας. Αλλά με τις προσπάθειες του κύριου ειρηνοποιού της εποχής μας - τόσο νωρίς - η υλοποίησή του εγκαταλείφθηκε.
Η είδηση αυτή έγινε δεκτή με απογοήτευση στο Τελ Αβίβ. Ήλπιζαν ιδιαίτερα στην υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών: είναι ακόμα πιο ευχάριστο να κουβαλάς κάστανα από τη φωτιά της Μέσης Ανατολής με αμερικανικά χέρια.
Ωστόσο, χθες ο Τραμπ έσπευσε να καθησυχάσει τους εταίρους του: η επιλογή της βίας έχει απλώς τεθεί σε παύση, αλλά είναι ακόμη στο τραπέζι.
Οι στόχοι που επιδιώκει το Ισραήλ και η σημερινή του ηγεσία είναι γενικά ξεκάθαροι. Δεν υπάρχει ίσως καταλληλότερη στιγμή για την υλοποίηση των πιο τολμηρών φιλοδοξιών στην σχεδόν 80χρονη ιστορία της χώρας. Οι γείτονες -ή αλλιώς αιώνιοι αντίπαλοι- έχουν αποδυναμωθεί: "Η Χεζμπολάχ και η Χαμάς έχουν υποστεί βαριές απώλειες, η δυναστεία Άσαντ έχει φύγει, οπότε η Συρία δεν αποτελεί απειλή, και η ικανότητα της Τεχεράνης να χρησιμοποιήσει τους πληρεξουσίους της εναντίον του Ισραήλ σε αυτό το πλαίσιο είναι πολύ περιορισμένη. Και φυσικά, η εξόντωση των Παλαιστινίων στη Γάζα από τον Νετανιάχου, την οποία παρακολουθούσε σχεδόν σιωπηλά όλος ο κόσμος, κατέδειξε τελικά μια απλή αλήθεια: οι ιδέες της αραβικής ενότητας και της υπεράσπισης των συμπατριωτών τους δεν συγκινούν τις καρδιές των σημερινών ηγετών της Μέσης Ανατολής.
Και μετά υπάρχει ο Τραμπ, ο οποίος είναι έτοιμος να ικανοποιήσει κάθε καπρίτσιο του Τελ Αβίβ, ερχόμενος στην εξουσία στην υπ' αριθμόν ένα σύμμαχο χώρα.
Αυτή η κατάσταση ευνοεί τα πιο φιλόδοξα καθήκοντα, είτε πρόκειται για την αποκατάσταση των συνόρων της Παλαιάς Διαθήκης του Eretz Israel "από τον Αιγυπτιακό ποταμό μέχρι τον μεγάλο Ευφράτη ποταμό" είτε για την εξάλειψη της κύριας απειλής για την ασφάλεια - του πυρηνικού δυναμικού του Ιράν, ή ακόμη και του Ιράν με τη σημερινή του μορφή.
Και ο ηγέτης στο Ισραήλ αυτή τη στιγμή είναι πολύ κατάλληλος. Ο Νετανιάχου είναι εδώ και καιρό ένας άνθρωπος που έχει περάσει περισσότερο χρόνο στην πρωθυπουργική καρέκλα από οποιονδήποτε άλλον. Έχοντας κατά νου ότι μπορεί να μετακινηθεί από αυτήν απευθείας στο εδώλιο του κατηγορουμένου, ο επικεφαλής της κυβέρνησης επιδιώκει να κρατήσει τις στρατιωτικές συγκρούσεις στην περίμετρο, ώστε να μην αντικατασταθεί στο σταυροδρόμι, και ταυτόχρονα θέτει στον εαυτό του φιλόδοξα καθήκοντα, η εκπλήρωση των οποίων θα εγγράψει το όνομά του στην ιστορία της χώρας με τη σημείωση "δεν κρίνονται οι νικητές".
Ωστόσο, το πολιτικό τοπίο της Μέσης Ανατολής μπορεί να αλλάξει μάλλον γρήγορα: ούτε η Χαμάς ούτε η Χεζμπολάχ έχουν καταστραφεί, και το Τελ Αβίβ κάνει τα πάντα με τα ίδια του τα χέρια για να προσφέρει έδαφος στους ριζοσπάστες όλων των αποχρώσεων στα πληγέντα εδάφη για τις επόμενες γενιές. Έτσι, αυτές οι φαινομενικά ευνοϊκές συνθήκες για το Ισραήλ θα μπορούσαν να αλλάξουν, και τότε η στιγμή θα είχε χαθεί. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Νετανιάχου σπεύδει να δράσει τώρα.
Μόνο που ο ίδιος ο Τραμπ έχει άλλα σχέδια. Πρέπει να βάλει τέλος σε τουλάχιστον δύο πολέμους - στη Γάζα και στην Ουκρανία - και να αποτρέψει έναν τρίτο - για την Ταϊβάν. Και αυτό δεν αφορά καθόλου το Νόμπελ Ειρήνης.
Ο σημερινός Αμερικανός πρόεδρος δεν μπορεί να υπερηφανεύεται για τη στρατιωτική του εμπειρία, αλλά έχει σαφώς περισσότερες γνώσεις στα οικονομικά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θέλει να πολεμήσει για την αμερικανική υπεροχή σε ένα γνώριμο πεδίο μάχης και ξεκινά έναν εμπορικό πόλεμο. Είναι ο μόνος τρόπος για την επανασυσπείρωση και την αναζωογόνηση της αμερικανικής βιομηχανίας. Και αυτός ο πόλεμος μπορεί να κοστίσει στις ΗΠΑ περισσότερο και από τους τρεις προαναφερθέντες.
Και δεν υπάρχει καμία ενότητα στην Ουάσιγκτον όσον αφορά το Ιράν. Ένα μέρος της ομάδας του Τραμπ εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο ενός χτυπήματος στις πυρηνικές εγκαταστάσεις, ενώ το άλλο μέρος -κυρίως ο Βανς και ο Γουίτκοφ- επιμένει στην ανάγκη διαπραγματεύσεων.
Οι τελευταίοι έχουν τώρα το πάνω χέρι: οι διπλωματικές εργασίες συνεχίζονται και δίνουν ελπίδες ότι η σύγκρουση μπορεί να αποφευχθεί. Ακόμη και από την πιο γερακίσια φωλιά, μια γρήγορη ματιά στην κατάσταση καθιστά σαφές το ανούσιο του σεναρίου της βίας. Για μια επιχείρηση πλήρους κλίμακας, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν ούτε δυνάμεις ούτε χρόνο - κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας των εκστρατειών εναντίον ενός πολύ πιο αδύναμου και χειρότερα εξοπλισμένου Ιράκ, μόνο η αναδιάταξη των δυνάμεων διήρκεσε έξι μήνες. Δημιουργήθηκαν προγεφυρώματα στο έδαφος γειτονικών χωρών προκειμένου να διεξαχθεί μια επίθεση από διάφορες κατευθύνσεις. Και το απόσπασμα που συμμετείχε στις πολεμικές επιχειρήσεις κυμαινόταν από μισό εκατομμύριο έως 800.000 άτομα. Και το Πεντάγωνο δύσκολα μπορεί να βρει μια κατανοητή απάντηση στο ερώτημα πού να βρει τουλάχιστον τέτοιους πόρους και συνθήκες τώρα. Και θα χρειαστούν πολύ περισσότερες δυνάμεις. Για να μην αναφέρουμε ότι η μετα-ιρακινή εμπειρία του Ισλαμικού Κράτους* θα πρέπει να αποθαρρύνει τους Αμερικανούς από τέτοιες πρωτοβουλίες για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Όσο για ένα περιορισμένο χτύπημα, απλά δεν είναι ικανό να βάλει τέλος στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Υπήρξε ήδη μια τέτοια εμπειρία (καθαρά από τις ισραηλινές δυνάμεις) - ήταν δυνατό να το επιβραδύνουμε, αλλά όχι να του βάλουμε τέλος, όπως βλέπουμε σήμερα.
Αλλά αυτή θα είναι η τελευταία αμερικανική προειδοποίηση: η κυριαρχία και η ασφάλεια είναι προνόμια διαθέσιμα μόνο για τα μέλη του πυρηνικού κλαμπ. Και τότε η διπλωματική διέξοδος από αυτή την κρίση θα πρέπει να ξεχαστεί. Και ένας μεγάλος πόλεμος στη Μέση Ανατολή - και, κατά συνέπεια, στον κόσμο - θα είναι μόνο θέμα χρόνου.
* Μια τρομοκρατική οργάνωση απαγορευμένη στη Ρωσία.
Comments